Vorige week heb ik een artikel gedeeld van Jan van Marsbergen, “De juf is niet goed genoeg”. Inhoudelijk een goed artikel wat ik meteen wil delen. Ik heb het artikel niet voorzien van een reactie, want nieuws op social media is al snel oud nieuws.
Als ik het wil voorzien van commentaar wil ik eerst nadenken hoe ik dat zal brengen en met welk doel, met het risico dat het niet meer actueel is. Adrem reageren is nooit mijn sterkste kant geweest.
De volgende dag zie ik een mooie reactie van een moeder op vrouw.nl, waarin zij naar aanleiding van het eerder genoemde artikel, ouders oproept even te dimmen. Bijna jaloers op haar mooie woorden, realiseer ik mij dat ik toch iets mis. Zij geeft niet de reden aan waarom ik het zo graag wilde delen. Wat mij opvalt in het artikel is niet zozeer de mening van de net iets te mondige ouders, of de misgeslagen plank van een ouder die denkt recht te hebben op instemming in de formatie en een vergadering eist. Instemmingsbevoegdheid licht alleen bij de personeelsgeleding van een mr en daarbij gaat dit alleen om de functies binnen een formatie, niet om de “poppetjes” die de functies vervullen.
Die misgeslagen plank, dat is het probleem. Dat ouders niet weten welke rechten zij hebben, waarin zij instemmingsbevoegdheid hebben en hoe zij hun stem kunnen laten horen, geeft aan dat ouders niet voldoende zijn geïnformeerd. Dan kun je nog zo mondig zijn, als je niet weet hoe je je doel kunt bereiken heeft het weinig zin je mond meteen open te trekken. Mijn punt is dat het probleem in het artikel niet zit in een slechte juf, voor zover dat al aan de orde is, of in mondige ouders. Het zit in de communicatie!
Prima dat ouders van zich laten horen, maar niet zo handig om dit per mail te doen. Om nog maar te zwijgen over de toon waarop! Ook niet handig dat de school middels een mail, net voor de zomervakantie, ouders informeert over de inzet van een nieuwe juf voor de groep, ongeacht haar ervaring. Het is uiteraard aan de directie om te bepalen wie voor welke groep komt te staan, maar daar ouders over informeren vraagt om tact en strategisch handelen.
Dus wat ik, wel overwogen, als commentaar bij het artikel zou willen geven, is de oproep aan scholen tactisch in te spelen op reacties van ouders en met elkaar in gesprek te blijven. Dat we in het onderwijs te maken hebben met mondige ouders, dat is nu eenmaal een feit van deze tijd, deze generatie. Communicatie is tweezijdig informeren, actie -reactie. Als je een andere reactie wilt, zul je zelf een andere actie in moeten zetten. Misschien niet zo ad rem, maar wel tactisch en weloverwogen. Heeft zo z’n voordelen…..