Gisteravond was ik aanwezig op een informatieavond voor ouders, georganiseerd door het schoolbestuur De SKOV. Met voorgelegde stellingen werden wij als ouders betrokken bij het meer jaren koersplan van dit bestuur. Een van de voorgelegde stellingen luidde: “Het kind moet aanwezig zijn bij het 10 minuten gesprek”. De 4 mogelijke antwoorden varieerden van “helemaal mee eens” tot “helemaal oneens”.
Terwijl ouders in het nagesprek aangaven waarom zij wel of niet hun kind bij het 10 minuten gesprek wilde hebben, dacht ik alleen maar: waarom überhaupt een 10 minuten gesprek? Wat beoogd het onderwijs te bereiken met deze 10 minuten? Wat levert het mij als ouder op? Waar komt het eigenlijk vandaan, zo’n ‘niet los te koppelen van het onderwijs’ term? Want ik ken het alleen vanuit het onderwijs.
Als leerling zelf, in spanning thuis wachtend tot mijn moeder (mijn vader had geen tijd) terug kwam, niet wetende wat de leraar had gezegd. Als docent, waarbij ik altijd te kort tijd had en de conciërge elke keer weer vervloekte (in mijn hoofd) als hij na 10 minuten zijn hoofd om de hoek van de deur stak en ik weer te gehaast moest afronden. En nu als ouder, waarbij ik na 10 minuten weer buiten sta met meer vragen dan vóór het gesprek met de leerkracht.
Als je ’10 minuten gesprek’ opzoekt op het internet krijg je legio sites met tips om het beste uit de 10 minuten te halen, zowel voor ouders als voor leerkrachten. Maar het is nog flink zoeken om het ‘waarom’ te achterhalen. Op https://operation.education/onderwijsvraag-4-waarom-10-minutengesprekken/ vind ik uiteindelijk dat ook zij niets in de literatuur terug kunnen vinden. Vermoedelijk is het een alternatief geweest voor de huisbezoeken die leraren tot in de jaren 70 in de vorige eeuw aflegden. Na de wet op het basisonderwijs (1985) moest het onderwijs efficiënter en dus meer ouders in minder tijd. Dat zou een reden geweest kunnen zijn om het contact met ouders zo te organiseren.
Maar dat geeft nog steeds niet aan wat het doel is van de 10 minuten gesprekken. Vaak wordt het ingezet om aan ouders te laten zien waar het kind staat. Of het op niveau werkt en zo niet, hoe daar aan gewerkt gaat worden door school of hoe je als ouders kunt bijdragen aan een verbetering van de prestaties van je kind. Er is echter (nog) niet wetenschappelijk aangetoond dat de 10 minuten gesprekken hier ook daadwerkelijk effect op hebben.
Als we het alleen doen om inzicht te krijgen in de prestaties van het kind, dan zijn daar prachtige alternatieven voor. Zo zijn er scholen die het 10 minuten gesprek vervangen door een portfoliopresentatie door de leerling zelf. En ouders worden tegenwoordig door het gebruik van leerlingvolgsystemen (Parnassys, Magister of een ander dergelijk systeem) constant op de hoogte gehouden van de voortgang van hun kind.
Wat wel wetenschappelijk is aangetoond is het feit dat meer ouderbetrokkenheid de prestaties van kinderen verhoogt. Maar als we het doen voor meer ouderbetrokkenheid dan worden we als ouders wel heel erg te kort gedaan met 10 minuten! Wil je ouders echt betrekken, dan is daar volgens Peter de Vries (ouderbetrokkenheid 3.0) meer voor nodig.
Er is door het bestuur De SKOV toegezegd, op verzoek van de aanwezige ouders, binnen een jaar weer een bijeenkomst te organiseren. Misschien moet ik daar toch nog even terug komen op de stelling van gisteravond en vragen om genuanceerde antwoorden om uit te kiezen: als het gaat om inzicht in de prestaties van mijn dochter, dan zie ik haar graag zelf vertellen hoe het met haar gaat, bijvoorbeeld aan de hand van een portfolio. En als het gaat om meer ouderbetrokkenheid dan ga ik graag de discussie aan of we dit met de huidige 10 minuten gesprekken wel zullen bereiken.
